1980 SONRASI ŞİİR

1980 SONRASI ŞİİR

            1980 sonrasında Türk şiiri 12 Eylül askeri müdahalesinden sonra geçmişteki ideolojik ve siyasi havasından uzaklaşmış, yeni arayışlar içine girmiştir. Bu dönemde Yedi Meşaleciler veya Garipçiler gibi ortak bir şiir hareketi oluşmamıştır.

            Dönemdeki baskı şiir üzerinde de kendisini göstermiş, bireyin kendini yalnız ve yabancılaşmış hissetmesi şiire de yansımıştır.

            Dönemin siyasi koşullarıyla kendi içine kapanan şairler, şiirin kendi iç meselelerine yönelmiş; kendinden önceki şiirleri özümsemiş, değerlendirmiş ve kavramıştır.

            1980 sonrası şiirde bireycilik ön plana çıkmış, şairler içe dönük bir şiir anlayışıyla şiirlerini yazmıştır.

            Dönemin önemli isimleri: Haydar Ergülen, Hilmi Yavuz, Enis Batur, Hüseyin Atlansoy’dur

İKİNCİ YENİ SONRASI TOPLUMCU ŞİİRİ

İKİNCİ YENİ SONRASI TOPLUMCU ŞİİRİ (1960-1980)

            1960 sonrası toplumcu şairler “İkinci Yeni”yi eleştirmiş, toplumcu şiiri savunmuşlardır. Toplumsal temalar ağırlık kazanmış, yeni teknik ve biçim arayışları ile dil zenginleşmiştir. Şiirlerde genel olarak güncel temalar işlenmiş, toplumsal duyarlılık konusunda mesajlar verilmiştir. İkinci Yeni şiirinin bunalım ve yalnızlık temalarının yerini “Umut, güzel günler beklentisi, mücadele, direniş” gibi temalar almıştır.

            1960 dönemi şiirimizde yenileşme ve özgürleşme dönemidir. Bu dönem şiirlerinde biçimden daha çok içeriğe önem verilmiştir. Dönemin önemli şairleri: Süreyya Berfe, Refik Durbaş, Can Yücel, Ataol Behramoğlu, İsmet Özel, Ahmed Arif’tir.